Το «βαρέλι χωρίς πάτο» που λέγεται : Ελληνικές Τράπεζες.

2007-2008 μια χρονιά που η τράπεζες έκαναν ρεκόρ κερδών, με το σύνολο τους να σημειώνουν συνολικά κέρδη πάνω από 5 δις. Με την στεγαστική πίστη να βρίσκεται στην στρατόσφαιρα, το όνειρο του κάθε Έλληνα να ζήσει στο Beverly hills γίνεται πραγματικότητα και ο κάθε Έλληνας αποκτάει το σπίτι των ονείρων του, μαζί βέβαια και με ένα Γερμανικό αυτοκίνητο πολλών δεκάδων χιλιάδων ευρώ, στο υπόγειο  χρυσοπληρωμένο γκαράζ του..

Οι ελληνικές επιχειρήσεις ξεχνώντας βασικούς κανόνες ανάπτυξης, και νομίζοντας ότι όλες είναι microsoft, μεγαλώνουν με ταχύτατους ρυθμούς, προσπαθώντας η μια να γίνει μεγαλύτερη από την άλλη. Στο πλευρό τους βέβαια οι μεγαλοτραπεζίτες, οι οποίοι κυνηγώντας τα υπέρογκα μπόνους, εγκρίναν χωρίς δισταγμό, τις υπέρογκες απαιτήσεις των επιχειρηματιών, προσφέροντας τους τα πάντα..  

Τα ελληνικά subprime ( δάνεια χαμηλής εξασφάλισης ), είναι πλέον γεγονός και στην Ελλάδα, πολλά εξ αυτών δεν είχαν καν εγγυήσεις, άσχετα αν οι τράπεζες δεν τα βάφτισαν ποτέ έτσι, αλλά και δεν τα αντιμετώπισαν και με την λογική αυτή. Και δεν υπήρχε και λόγος διότι , η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να είναι καλά, μεγάλη η χάρη της, παρείχε άφθονη ρευστότητα στο Ελληνικό τραπεζικό σύστημα.

Όταν λοιπόν στα τέλη του 2008 με αρχές του 2009 ξετυλίχτηκε στην Αμερική το κουβάρι των δανείων χαμηλής εξασφάλισης, και έγινε το μεγάλο κραχ,  τότε και οι δικοί μας τραπεζίτες άρχισαν να υποψιάζονται διάφορα πράματα για τα δανειακά χαρτοφυλάκια που κατείχαν.

Το αποτέλεσμα ήταν, οι τράπεζες  να κλείσουν απότομα τις στρόφιγγες του δανεισμού και πολλές επιχειρήσεις οι οποίες βρίσκονταν στο μέσο της ανάπτυξής τους, έχοντας πάρει βέβαια  τις διαβεβαιώσεις ότι θα τους παρέχεται ρευστότητα μέχρι το τέλος των αναπτυξιακών τους σχεδίων, έμειναν από ρευστό, και κάπως έτσι ξεκινάει ο μεγάλος Γολγοθάς και τα αμέτρητα λουκέτα σε μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Υπολογίζεται περίπου ότι τα τελευταία 5 χρόνια πάνω από 350.00 επιχειρήσεις έχουν κλείσει, εξ ου και η αύξηση της ανεργίας κοντά στο 30%, εξ ου και η μείωση των εσόδων από την φορολογία, με αποτέλεσμα τα έσοδα του κράτους να πάνε κατά διαόλου, και η αναζήτηση βοήθειας, να μας φέρει στον δρόμο των μνημονίων.

 Για να λέμε βέβαια και του στραβού το δίκιο, μεγάλο μερίδιο στην κατάρρευση των τραπεζών, έφερε το ευφυέστατο PSI, με βάση το οποίο κουρεύτηκαν όλα τα ομόλογα του Ελληνικού δημοσίου που κατείχαν οι τράπεζες και οι Δέκο, οι οποίες στήριξαν από τα διαθέσιμα τους, αγοράζοντας ελληνικά ομόλογα, όταν δεν μπορούσαν να καλυφθούν οι εκδόσεις.

Από τότε και στο εξής, όλα τα λεφτά που έχουν πάρει οι ελληνικές τράπεζες ( κοντά στα 150 δις, ίσως και παραπάνω ) για την διάσωση τους, έχουν χαθεί, προσπαθώντας να καλύψουν αμαρτίες άλλων, με αποτέλεσμα οι μετοχές τους όχι μόνο να μηδενίσουν, αλλά και οι μέτοχοι να χάσουν τους τίτλους που είχαν στα χαρτοφυλάκια τους.

Για άλλη μια φορά, μετά το πέρας των stress tests, στα τέλη Οκτωβρίου, τόσο οι μέτοχοι ( δηλαδή το ΤΧΣ, δηλαδή το κράτος, δηλαδή ο λαουτζίκος )  όσο και οι ομολογιούχοι, θα κληθούν ξανά να πληρώσουν τα σπασμένα, με τον λογαριασμό να ανεβαίνει κοντά στα 15 δις.

Η καταστροφή που θα πάθουν για άλλη μια φορά οι κάτοχοι μετοχών θα είναι τεράστια, καθώς οι αυξήσεις κεφαλαίου θα είναι μεγάλες και τα τραπεζικά ιδρύματα θα προχωρήσουν μαζί με τις αυξήσεις, στο περιβόητο reverse split ( έτσι ονομάζεται η διαδικασία που οι πολλές μετοχές γίνονται λίγες, αλλά συνολικά υποτίθεται ότι θα έχουν την ίδια αξία).  Στην περίπτωση των τραπεζών θα είναι: 10 παλαιές θα γίνουν μια νέα, με την αξία των δέκα παλαιών όμως.

Μετά από τόσες αποτυχημένες προσπάθειες διάσωσης των ελληνικών τραπεζών, ίσως είναι η τελευταία αυτή που θα βιώσουμε φέτος, διότι τα λεφτά τελειώνουν, και οι ξένοι που με τόση δυσκολία συμφώνησαν σε αυτό το τεράστιο πρόγραμμα διάσωσης τόσο της Ελλάδας όσο και των τραπεζών της, δεν θα ξαναβάλουν το χέρι στην τσέπη τους τόσο βαθιά.

Ας κάτσουν λοιπόν να αναλογιστούν, όλοι οι κυβερνώντες, τις ιστορικές ευθύνες τις οποίες έχουν, ώστε να μπορέσουν να βρουν μία τελική και οριστική λύση, διότι ο λαός έχει φτάσει στα όρια της εξαθλίωσης.

Πρέπει επιτέλους οι Ελληνικές κυβερνήσεις να αποφασίσουν ανάμεσα σε δύο πράγματα:  Ή ο λαός ή οι τράπεζες, Ή ο Έλληνας ή τα ξένα Funds, Ή αξιοπρέπεια  ή  επαιτεία……

Αποφασίστε επιτέλους, κουραστήκαμε…..